حکومت بالهایی (۶۹۸ – ۹۲۶) یک پادشاهی کرهای بود که که پس از سرنگونی گوگوریو بنیاد شد. پادشاهی بالهایی در دوران قلمروهای جنوب-شمال کره در کنار سیلای متحد برقرار بود.

پس از فروپاشی گوگوریو در سال ۶۶۸ میلادی، نیروهای بازمانده به صورت پراکنده در سرزمینهای همسایه شبه جزیره حضور داشتند. دائه جویونگ به همراه پدرش و بازماندههای گوگوریو حزبی برای احیای گوگوریو تشکیل داد. او بعدها برای مبارزه با امپراطوری تانگ با نیروهای خیتان (ترکان) و همچنین خاقانات گوگ ترک متحد شد. بالهایی توسط دائه جویونگ در سال ۶۹۸ میلادی تاسیس شد. دائه جویونگ توانست با کمک بازماندگان گوگوریو کشور جدید را که جانشین گوگوریو بود، به وجود آورد. سرانجام حکومت بالهایی در سال ۹۲۶ میلادی به دست کشور خیتان فرو پاشید. این پادشاه بعد از نابودی گوگوریو مردم رو جمع کرده و بالهایی را تاسیس نمود.

دائه جویونگ درسال۶۹۵ میلادی توانست با ارتش ۳۰۰۰۰ نفری اش قلعههای شین و یودونگ و پگام و انشی را تصرف کند. ولی چون انها به جای مناسبی برای گسترش نیاز داشتند پس با مردم قلعهها به طرف کوهستان دونگمو (محل سکونت گوگوریوییهای اواره شده) حرکت کردند. دراین هنگام تانگ چین یک ارتش ۱۰۰۰۰۰ نفری را به طرف انهاکه مشغول عبور از کوهستان چون مون ریونگ بودند به رهبری «شوئه رنگویی» به طرف انها فرستاد. بین آنها چندین جنگ بزرگ درگرفت که درنهایت از ارتش گوگوریو فقط ۵۰۰۰ نفر باقیماند. انها دریک دره حدود یک روز شجاعانه جنگیدند و آنها را شکست دادند.
در طی این جنگ برادر و پدر جویونگ وفرمانده ارتش چین کشته شدند. بعد از این پیروزی دائه جویونگ کشور جدیدش را برپا کرد. اندازه کشور او ۴ برابر اندازه گوگوریو قبلی بود.

بعد از تشکیل بالهایی مردم گوگوریو دوباره توانستند در آرامش زندگی کنند. مردم بیشتر پیرو ادیانی مانند بودا، کنفیسیوس و شمن باور بودند. در طول دوران بالهایی پانزده نفر از خاندان سلطنتی دائه بر کشور فرمان راندند. مردم نیز بیشتر به زبان کره باستان صحبت میکردند. بالهایی روابط تجاری خود را بسیار گسترش داد و حتی با ژاپن و خلفای عباسی نیز ارتباط برقرار کرد.

اوکجه (به کره ای: 옥저) یک کشور کوچک قبیلهای در شمال شبهجزیره کره بود که احتمالا در سده دوم پیش از میلاد تأسیس و تا سده ۵ به حیات خود ادامه داد. در اوکجه پادشاهی متمرکزی وجود نداشت و اوکجه مدام درگیر هرج و مرج داخلی و حمله کشورهای دیگر بود. اوکجه یکی از سه امپراتوری اول کره بود. اوکجه کشوری کوچک در کره شمالی امروزی بود و از همسایگان بویو به حساب میآمد. اوکجه تا سال ۱۰۸ پیش از میلاد توسط گوجوسان قدیم کنترل میشد و پس از آن نیز تحت تأثیر قدرت برتر پادشاهی گوگوریو و یا فرمانداریهای هان قرار داشت. دخالتهای مستمر همسایگان هیچگاه اجازه نداد تا اوکجه به یک حکومت کاملا متمرکز دست یابد.

دائه جویونگ موسس حکومت بالهایی و شاه بالهایی از ۶۹۹ب.م تا ۷۱۹ب.م بود. اصل و نسب او به شدت مورد مناقشه است. تعداد زیادی از تاریخ دانان کره ای او را از وارثان گوگوریو و تعداد زیادی از تاریخ دانان در چین او را از دودمان مالگال میدانند.



پیشینه
دائه جویونگ فرزند اول ژنرال دائه جونگسانگ از گوگوریو بود و خود نیز در گوگوریو دیده به جهان گشود. پس از سقوط گوگوریو به دست نیروهای متحد تانگ و سیلا، دائه جونگسانگ در بخشی از گوگوریو که از یورش نیروهای تانگ در امان مانده بود زندگی کرد. پس از چند وقت، دائه جونگسانگ علیه تانگ قیام کرد. در همین هنگام لی جینژونگ خان خیتان نیز در می۶۹۶ علیه تانگ شورش کرد. سرانجام دائه جونگسانگ با ۸۰۰۰ نفر از مردم باقیمانده گوگوریو باستان و مردم قبیله مالگال به کوهستان دانگمو رفتند



بنیان گذاری بالهایی(یا امپراطوری بالهه..)

دائه جونگسانگ مرد. دائه جویونگ نیز ارتش های مردمی گوگوریو و سپاهیان قبیله مالگال را یکپارچه کرد و به کشور تانگ (چین امروزی) یورش برد. پیروزی قدرتمندانه او در نبرد چون مون ریونگ بر تانگ، به او توانایی داد تا بتواند امپراطوری گوگوریو را احیا کند. در سال ۶۹۸ دائه جویونگ خود را پادشاه جین (ژین) خواند. او مرکز حکومت خود را در جنوب کوهستان دانگمیو بنا کرد و قلعه قدرتمند دانگمیو را ساخت. جویونگ تلاش کرد که بر سیاستهای میان تانگ و سیلا، و تعدادی از قبایل مستقل مالگال دخالت کند و دوستی آنها با تانگ را تمام کند، پس از چند سال این رویای دائه جویونگ به حقیقت پیوست و کشورهای زیر دست تانگ علیه چین شوریدند. سرانجام در سال ۷۱۲ب.م دائه جویونگ نام امپراطوری خود را بالهایی یا بالهه نهاد. در سال ۷۱۳ب.م دائه جویونگ لقب "شاه شاهان بالهایی" را از امپراطور ژوان زانگ (امپراطور تانگ) دریافت کرد. پس از رسیدن به یک دوره از آرامش در امپراطوری، شاه دائه جویونگ روشن ساخت که دوستی با سیلا امکان پذیر نیست زیرا ارتش تانگ با کمک سیلا توانست گوگوریوی بزرگ را شکست دهد. (گوگوریو خاستگاه کشور بالهایی بود.در واقع دائه جویونگ برای احیا کردن گوگوریو حکومت بالهه رو تاسیس کرد). این عقیده غیر دوستانه را پسر دائه جویونگ یعنی دائه مویه که جانشین او بود ادامه داد

مرگ و جانشینی
سرانجام شاه دائه جویونگ در سال ۷۱۹ب.م از دنیا رفت و پسر او دائه مویه بر تخت سلطنت نشست و پدرش را دفن کرد و به او لقب پادشاه گو را داد. این لقب به این معناست که دائه جویونگ ادامه دهنده سلطنت گوگوریوی بزرگ است(چون فامیلی پادشاهان گوگوریو گو بوده.اگر جومونگ پسر هه موسو بوده بعد از تاسیس گوگوریو فامیلش رو به گو تغییر داده یه نظریه ام هست که میگن پسر گوموا بوده و به خاطر همون فامیلیش گو بوده..به هر حال فامیل پادشاهان گوگوریو گو بوده)


خانواده
دائه جویونگ دارای دو همسر بود. پسران او از همسر اولش دائه مویه و دائه مونیه بودند. پسران او از همسر دومش دائه چویی ژین، دائه هو بانگ، دائه نانگ آ بودند. سرانجام دائه مویه از همسر اول دائه جویونگ که بزرگ ترین پسر او بود به تخت سلطنت نشست.
میراث
دائه جویونگ با ایجاد حکومت قدرتمند بالهایی توانست مردم آواره گوگوریو را نجات دهد و کار مهمی را در تاریخ کره انجام دهد اما به دلیل استعمار ژاپن نقش حکومت بالهایی و دائه جویونگ در نظر مردم کم اهمیت شد
 

تسو پسر دوم پادشاه گوموا از زن اول پادشاه گوموا بود. تسو 95 سال زندگي کرد و پادشاهي خودش رو بزرگ تر از تمام پادشاهي ها کرده بود.
دائه شو پسر بزرگ گوموا که وليعهد کشور بويو بود تو سن 20 سالگي در جنگ بويو و هان کشته ميشه و تسو که پسر دوم گوموا بوده وليعهد ميشه. تسو ادم مغرور و زرنگي بوده. تو هنر هاي رزمي فوق الاده سريع و بي نظير بود. استاد تسو بهترين دوست پدرش يعني ژنرال هه موسو بود و بعد از هه موسو گوموا خودش به تسو هنر هاي رزمي رو ياد داد. تسو جنگ هاي بيشماري براي بويو انجام داد که تمامش با موفقييت همراه بود تسو يک برادر ناتني به نام جومونگ هم داشت که اتفاقاتي که ميوفته (خيلي طولاني هستش) باعث ميشه جومونگ از بويو فرار کنه و گروهي تشکيل بده و اين گروه رو به يک کشور تبديل کنه. تسو تو سن 35 سالگي تاج و تخت رو در وضعييتي از گوموا تحويل ميگيره که پدرش هنوز زنده بود و بويو تو خشک سالي داشت نابود ميشد تسو براي اينکه مردم کشورش به هلاکت نرسن با دختر وزير اعظم کشور هان عروسي ميکنه و با اين کار باعث ميشه کلي مواد خوردني و اشاميدني وارد بويو بشه از طرف هان و مردم زندگي عادي خودشون رو ادامه بدن, تسو که اصلا از قوم هان خوشش نميومد هيچ گاه جنگ هاي مشترکي رو با هان شروع نکرد و جايي رو تصرف نکردن ولي چون تسو زرنگ و هوشيار بود کاری میکرد که هان نظر دوستيش رو از تمام قبیله هایی که دست دوستي باهاشون داده بود برداره و خود تسو به اون مکان حمله ميکرد و اون مکان رو جزو خاک خودش ميکرد, تسو پادشاه کشور هایی رو که تصرف میکرد وزير اعظم توي دربار ميکرد و پادشاهان اون کشور رو نميکشت و سربازان اون کشور هم با کمال ميل به تسو خدمت ميکردن اين کشور گشايي تا حدي جلو رفت که تسو کشور خودش يعني بويو رو تا 7 برابر بزرگ تر کرده بود و نام و اوازه ي تسو تا دور دست ها رفته بود. تسو رفته رفته پير تر ميشد و فکر نگه داشتن اب و خاک اون رو پريشون کرده بود. تسو فقط به چند نفر اعتماد داشت (1:برادرش يونگ پو. 2: تک راک : کسي که تسو اون رو مسئول اموزش گروه مهم و بزرگي کرده بود که اون گروه وظيفشون جاسوسي و در موقع جنگ هم تکاور هاي خوبي بودن. 3: نارويا : محافظ ارشد تسو کسي که تسو بهش خيلي اعتماد داشت 4: مادرش) بعد از اينکه يونگ پو يک شب فکر خيانت به تسو رو ميکنه شبونه حمله ميکنه که تسو و زن تسو رو بکشه ولي نارويا با فدا کردن جون خودش مانع کشتن تسو ميشه و تسو هم يونگ پو ر و زن يونگ پو رو ميکشه تسو صاحب بچه نميشده و دائه جين (دوجين) پسر یونگ پورو به گروه بزرگ تک راک ميفرسته تا اموزش هاي لازم رو براي يک جنگجو شدن ببينه. نارويا کشته شده بود و پسر نارويا جايگزين خود نارويا شده بود . نارویا طي اقدامي برای تک راک پاپوش درست میکنه و تک راک بهترين دوست تسو رو جاسوس جلوه ميده و کاري ميکنه که تک راک توسط دوجين کشته بشه. دوجين کسي بود که 20 سال توسط خود تک راک اموزش رزمي ديده بود. بعد از کشته شدن تک راک اموزش گروه بزرگ به دوجين سپرده ميشه .تسو تو سال هاي حکومتش موفق ميشه که هه موسو جومونگ (درباره مرگ امپراطور جومونگ نظریات متفاوتی هست یکیش اینه که تسو اونو کشته و یکیشم اینه که دستش عفونت میکنه)و يوري رو بکشه ولي نوه ي جومونگ نام موهیول(دائه موسین)کسي بود که سرانجام موفق شد جلوي تسو رو بگيره. موهيول موفق شد 9 سال تو گروه بزرگ و مخفي تسو اموزش ببينه و وقتي به درجه ي بالا رسيد اسناد مهم کشور دستش اومد و راه هاي نفوذ به قصر رو ياد گرفت و بعد از 9 سال گروه بزرگ رو ترک کرد و به گوگوريو برگشت و خودش رو اماده ي جنگ با بويو کرد . تسو اولين جنگ رو با رهبري خودش پيروز ميشه. در جنگ دوم موهيول دوجين رو شکست ميده. در جنگ سوم حدود 200 نفر از ارتش موهيول همراه او وقتي که دوجين در جنگ بود وارد قصر ميشن و کل سربازان قصر رو ميکشن و کنترل قصر رو در دست ميگيرن. موهیول با شمشير جومونگ تسو رو ميکشه و تسو رو در بالاي کوه چومو دفن ميکنه. (مقبره ي تسو در بالاي کوه چومو در پيونگ يانگ است)
موفقيت تسو به خاطر این بود که بعد از مرگ پدرش تمام وزير هاي کشور رو ميکشه چون وزيران تمام کسايي بودن که به گوموا خيانت کردن و تسو رو روي تخت نشوندن و تسو بهشون گفت همونجور که به پدرم خيانت کرديد روزي هم به من خيانت ميکنيد. اين کار بزرگ ترين راز پايداري حکومت تسو بود. تسو در سن 95 سالگي کشته ميشه و دوجين هم راهيه سرزمين هاي دور که سلسله ي اشکانيان نام داشت میشه

اطلس تاریخ شبه جزیره کره

۱۰۰۰ قبل از میلاد : تمدن جوسیون (چوسان) در کره شکل می گیرد

۵۰۰ قبل از میلاد : جوسیون تبدیل به یک دولت می شود

۳۰۰ قبل از میلاد : تمدن بویو در شمال و تمدن جین در جنوب جوسیون شکل می گیرند

۲۰۰ قبل از میلاد : سلسله هان در چین حملات خود را به جوسیون آغاز کرده است .

۱۰۸ قبل از میلاد : قبیله یانمک از جوسیون مستقل می شود .

۵۰ قبل از میلاد : جوسیون و جین از بین رفته اند . دوره جومونگ امپراتوری گوگوریو به تدریج شکل می گیرد .

سال اول میلادی : گوگورو به تدریج قدرتمند می شود . چینی ها از شرق کره عقب می نشینند . قبیله شیلا در جنوب کم کم در حال قدرت یافتن است .

سال ۱۰۰ میلادی : قبیله بیکجه در جنوب غرب مستقل می شود . (قبیله بیکجه توسط اونجو پسر دوم بانو سوسانو - همسر دوم جومونگ - تشکیل شد)

۲۰۴ میلادی : بیکجه و شیلا در جنوب کم کم قدرت می گیرند .

۳۰۰ میلادی : سلسله جین پس از چند دهه جنگ داخلی ، قدرت را در چین به دست گرفته است .

۳۱۵ میلادی : گوگوریو چینی ها را به سختی شکست می دهد ، کره کاملاً آزاد می شود .

۳۷۵ میلادی : بویو و یی به قلمرو گوگوریو ملحق می شوند .

۴۱۰ میلادی : گوگوریو در اوج قدرت . جنگ داخلی در چین دوباره آغاز شده است .

۴۷۶ میلادی : گوگوریو قدرت خود را به سمت جنوب شبه جزیره توسعه می دهد .

۵۷۶ قبل از میلاد : اواخر دوره سه امپراتوری . شیلا قدرتمند می شود .

۶۷۶ میلادی : شیلا بیکجه و گوگوریو را نابود می کند اما سرزمین گوگوریو برای اتحاد به سلسله چینی تانگ واگذار می شود .

۷۳۲ میلادی : سلسله بالهی بر روی ویرانه های گوگوریو تاسیس می شود . چینی ها یک بار دیگر از کره رانده می شوند .

۸۳۰ میلادی :  بالهی مرزهای خود را به سمت شمال توسعه می دهد . (معاصر با دوره جانگ بوگو - امپراتور دریا)

۹۰۱ میلادی : شیلا در جنوب تجزیه می شود . حکومت های جدید خود را وارثان گوگوریو و بیکجه می دانند .

۹۰۳ میلادی : حکومت گوگوریو جدید جنوب بیکجه جدید را تصرف می کند .

۹۳۰ میلادی : حکومت بالهی از بین می رود . گوگوریو جدید نام خود را به گوریو تغییر می دهد .

۹۶۰ میلادی : گوریو ، شیلا و بیکجه را سرنگون می کند .

۱۰۲۰ میلادی : گوریو به تدریج در شمال پیش می رود .

۱۱۰۸ : گوریو اقدام به تاسیس مراکز مهاجر نشین در شمال می کند (که ناکام می ماند)

۱۲۷۰ : با شکل گیری امپراتوری مغول دولت های محلی در شمال گوریو به طور موقت ایجاد می شوند .

۱۳۷۴ : گوریو قدرت خود را در شمال افزایش می دهد

۱۳۹۱ : امپراتوری گوریو در اوج قدرت در اواخر کار .

۱۴۱۹ : گوریو منقرض می شود و سلسله جیسئون به حکومت می رسد .

۱۴۴۹ : مرزهای فعلی کره تثبیت می شوند .

۱۹۵۰-۱۹۵۳ : جنگ کره

کره شمالی فعلی

کره جنوبی فعلی