پادشاه سانسانگ (227-197 ميلادی) ، دهمين امپراطور گوگوريو ، شمالی ترين در ميان سه امپراطوری کره ، بود. او سومين پسر هشتمين فرمانروا ، پادشاه سیندائه و برادر کوچکتر نهمين فرمانروا ، پادشاه گگوکچئون ، که بدون وارث فوت کرد ، بود.

سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی
به محض مرگ گگوکچئون ، ملکه او ، بانو "U" ، از ادعای سانسانگ برای رسيدن به پادشاهی حمايت کرد و او را بر تخت نشاند. پس از آن ، او ملکه سانسانگ شد. اين موضوع نمايان ساخت که سنت ازدواج مرد ، با زن برادر متوفای خود در گوگوريو هنوز صورت می پذيرفت ، اما گذشته از اين ، قدرت بانو"U" را در دربار سلطنتی نشان داد.
بالگی ، برادر بزرگتر سانسانگ ، نيروهای شورشی را رهبری کرد و به پايتخت حمله کرد. سانسانگ ، برادر کوچکتر خود ،"Gyesu "، را برای مقابله با نيروهای شورشی فرستاد و بالگی مجبور شد خود کشی کند. پس از آن ، سانسانگ به سلسله هان چين به دليل همدستی آنها در اين شورش حمله کرد. گفته شده است که او ، در سال 209 ميلادی ، پايتخت را به "Jain" منتقل کرد.گرچه بعضی از محققين در تاريخ آن ترديد دارند. در سال 217 ميلادی، او به هزاران خانواده از منطقه "Liaodong" پناهندگی داد و آنها را پذيرفت.
جانشين
در يازدهمين ماه از سال 208 ميلادی ، پادشاه در هنگام شکار ، گراز نری را تعقيب کرد تا اينکه به روستايی در منطقه "Jutongchon" رسيد ، او در آن مکان با زن جوانی ملاقات کرد و يک روز را با او گذراند. ملکه در مورد اين موضوع شنيد و سعی کرد تا او را بکشد ، ولی موفق نشد. آن زن ، پسری به دنيا آورد و ملکه دوم شد. آن پسر در سال 213 ميلادی وليعهد شد و بعدا " پادشاه دانگچئون گرديد.
سانسانگ ، پس از 31 سال فرمانروايی در سال 227 ميلادی فوت کرد ، او را در محلی به نام "Sansang-neung" دفن کردند.