اگر ریشه ی فعل ...

1. به ㅗ ختم شود همراه아 می شود ㅏ مانند: 보다 poda=> 보+아= 봐 paa
2. به ㅏ ختم شود همراه 아 می شود ㅏ aa مانند:  가다kada=> 가+아=가 ka
3. به ㅣ ختم شود همراه 어 می شود ㅕ مانند:기다리다 => 기다리+어= 기다려 kidari'u
4.به ㅚ ختم شود همراه 어 می شود ㅙ مانند :되다 toe da=> 되+어=>돼 teh(to'eh)
5. به 엏 ختم شوند همراه 어 می شوند 애 مانند: 그렇다 keuruh da=>그렇+어=>그래keu reh

لغات:
 دیدن  보다
되다 شدن
그렇다 آنطور بودن
기다리다 منتظر بودن
تمرین: حال ساده ی افعال زیر...
뵈다/일하다/ 살다/ 오다/어떻다

جواب تمرین

 봬
일해
살아
와
어때

به  شیوه ی ساخت حال ساده ی غیر رسمی توجه کنید:

어/아/여 + ریشه ی ساده ی فعل

نکات:

- ریشه ی ساده ی فعل همان مصدر بدون 다 است که در درس دوم با ان آشنا شدید.

-  همه ی افعال با 어 می آیند جز افعالی که ریشه ی فعل آنها به 하 ختم می شود یا اینکه آخرین هجای ریشه ی فعلی آنها دارای مصوت ㅏ /ㅗ باشد.

- اگر ریشه ی فعل به 하 ختم شود با 여 می آید و تبدیل به 해 می شود

- اگر ریشه ی فعل آخرین هجایش دارای مصوت ㅏ/ㅗ باشد همراه 아 می آید.

مثال:

 رفتن kada  가다

 من می روم 난 가 nan ga

 خوردن 먹다  muk da

من می خورم nan mu gu 난 먹어

نشستن an' da ( ant'da) 앉다

 تو می نشینی nun an ja 넌 앉아

پریدن ttida(ttwida) 뛰다

تو می پری nun ddiu 넌 뛰어

 دوست داشتن 좋아하다 chohahada

من دوست دارم nan (j)choha heh  난 좋아해

نکته ی آخر

 اگر به اخر فعل حال 요 اضافه شود. مودبانه می شود.

 مثال:

넌 가요. تو می روی.

넌 좋아해요? تو دوست داری؟

مضاف و مضاف الیه

مضاف با واژه ی의 به مضاف الیه متصل می شوند و قاعده ی آن مخالف فارسی و هم ارز انگلیسی هست یعنی اول مضاف الیه بعد 의 و بعد مضاف.

برای مثال:

مادربزرگ :   hal muni 할머니

خانه:  chip 집

خانه ی مادر بزرگ :  halmuni ee chip할머니의 집

ضمایر ملکی:

-من: 저의 ( 제) , 나의 (내) 

  나의 na ee=내 neh

저의 chu ee =제che

- تو:  너의nu ee =네 ne

نکته: 네 در کره ای معمولا ni تلفظ می گردد

-ما:  oori우리 و یا oori ee 우리의

- آنها : 그들의 keu deul ee

برای مثال:

خانه ی ما = 우리의 집 ,우리 집 که معمولا 우리 집 متداول تر است

خانه ی من: 내 집 /나의 집/ 저의 집 /제 집  که معمولا  제 집 ,내집 متداول تر است

خانه ی تو: 너의 집 ,네 집 که معمولا 네 집 متداول تر است

ضمایر با نشان فاعلی نکره:

나 /저/너 ضمایر اول شخص و دوم شخص نیز با نشان فاعلی نکره یعنی 이/가 می آیند اما وقتی می خواهند به نشان فاعلی نکره اضافه شوند ضمایر ملکی انها به نشان فاعلی نکره  اضافه می شود.

네가 niga=너는

내가  neh ga=나는

제가 che ga=저는

فاعل:

کلمه ای که در زبان کره ای فاعل قرار بگیرد , نشانه ای برای خود دارد این نشانه دو حالت هست : نشانه ی حالت معرفه و حالت نکره. نشانه ی فاعل همواره بعد از فاعل قرار می گیرد.

 ؟ نشانه ی فاعلی در حالت نکره 가 یا 이 هست . حالا چه موقع از 가 استفاده کنیم و چه موقع از 이 ؟ 

زمانی از 가 استفاده می کنیم که  آخرین حرف از فاعل صدا دار باشد به عنوان مثال : 여자가  , در کلمه ی 여자 آخرین حرف یک حرف صدا دار هست یعنی ㅏ بنابراین نشانه ی فاعل  가 خواهد بود 

زمانی از 이 استفاده می کنیم که اخرین حرف از فاعل بی صدا باشد مانند: 딸이

 ؟ نشانه ی فاعلی درحالت معرفه 는 / 은 هست. خب باز این سوال پیش می اید که از هر کدام در چه وقتی باید استفاده کرد؟

خب 는 زمانی که آخرین حرف فاعل صدا دار باشد و 은 زمانی که آخرین حرف فاعل بی صدا, برای مثال:

여자는 , 딸은

نکات:

* استفاده از کلماتی چون نکره  یا معرفه و ...  به دلیل نزدیک شدن مفاهیم و درک بهتر ان هاست چون از اونجایی که ما با دستور زبان خودمان پیوند عمیق داریم و این کلمات را بهتر درک می کنیم بنابراین راحتر می توانیم با دستور زبان کره ای پیوند برقرار کنیم.

* 는 یا 은 در اصل به معنی " که" هست و خود این غیر از نشانه ی فاعلی , حرف ربط نیز هست

ضمایر فاعلی :

ضمایر فاعلی  وقتی استفاده می شود میتوان گفت که در حالت معرفه هستند بنابراین با 은/는 می ایند اما

این را بدانید ضمایر فاعلی همراه 이/가 نیز می آیند با انها بعدا اشنا خواهید شد فعلا لیست این ضمایر در پایین آمده است.

 من 나는  ( در حالت عامیانه میشه 난 )

تو 너는 ( در حالت عامیانه 넌 )

او 그는/그녀는

ما 우리는

آنها 그들은

حتما شما دوستانی که دارید کره ای می خونید به این مشکل که 당신رو کی باید استفاده کنیم؟! بر خورده اید! همانطور که می دونید 당신 در لغت به معنی " تو, شما" است اما کره ای ها معمولا خیلی به ندرت از کلمه ی " 당신" یا "تو/ شما" استفاده می کنند مخصوصا در صحبت های دوستانه و معمولی روزانه شون!

چگونه در کره ای از واژه ی "شما / تو" استفاده کنیم؟

1.در صورتی که بخواهیم از واژه ی شما برای حالت مودبانه بهره بریم باید نام طرف را صدا کنیم یا اسم فرد را همراه 씨 / 님 بیاوریم! ( 씨 مودبانه و 님 برای بسیار مودبانه و محترمانه هست)

2. در صورتی که بخواهیم از واژه ی " تو" استفاده کنیم از 너 استفاده میکنیم؛

چه زمانی می توانیم از 당신 استفاده کنیم؟؟؟؟؟

1. وقتی از دست کسی به شدت عصبانی هستید و تصمیم ندارید بیشتراز این با او به جدل بپردازید.

2. هنگام ترجمه کردن یه زبان خارجی به زبان کره ای در صورت احتیاج به کلمه ی" شما" می توانید از 당신 استفاده کنید!

3. زمانی که دارید شعری را می سرائید یا بر کاغذ میاورید , استفاده کنید.

4. هنگامی که همسرتان را خطاب می کنید البته  معمولا بین افراد میان سال و سالخورده رایج هست.

5. وقتی زمینه ی آشنایی با طرف مقابل رو ندارید و حتی اسم اون رو نمیدونید و باید با اون با ادبانه حرف بزنید بنابراین نمیتوانید از 너 استفاده کنید به ناچار از 당신 باید استفاده کنید.

ضمایر به طور کلی در زبان کره ای:

من  na 나

من/ بنده  저 ( محترمانه) = chu

تو 너 nu

تو( شاعرانه- در متن های ادبی)  keu deh 그대

تو 당신 ( کاربرد ان در درس بعدی) tan'g shin

 تو ( محترمانه) = نام شخص 

ما 우리 oori

آنها 그들 keu deul

ضمایر اشاره و سوم شخص:

این 이  i

آن/ او (مذکر) keu  그

آن ( نزدیک) 저 chu

او(مونث)  keu ni'u 그녀

چند مثال:

این شخص 이분/이사람

آن شخص 그분 /그 사람

این مرد  이 남자

این زن 이 여자

این بچه 이 아이

آن بچه 그 아이

نشانه جمع:

در زبان کره ای نشانه ی جمع 들 deul است.(کره ای ها کمتر از جمع استفاده می کنند)

برای مثال

مرد 남자

مردان 남자들

زن 여자

زنان 여자들

شخص/ ادم 사람

اشخاص/انسان ها 사람들

گل 꽃

گل ها 꽃들

این مردان 이 남자들

آن گل ها 그 꽃들

این  انسان ها 이 사람들

راهنمای تلفظ:

مرد 남자  namja

زن 여자 yoja

گل 꽃 Ggod

شخص/ انسان 사람 saram

فرد /شخص boon  분

بچه 아이 Aayi

مصدر فعل:

 다 + ریشه ی ساده ی فعل

مانند:

가다 kada  یعنی رفتن

먹다  muk da یعنی خوردن

ساختار جمله در زبان کره ای مانند فارسی است...

 فاعل+ مفعول( مفعول/متمم/مسند) + فعل 

در زبان کره ای  سطح صحبت از اهمیت ویژه ای برخوردار است و احترام در  صحبت محسوس است.  می دانید کاربرد ضمایر در زبان ها مختلف است برای مثال در زبان انگلیسی آوردن ضمیر ضروری است اما در زبان هایی چون عربی و فارسی ذکر نکردن ضمیر جز به تاکید ضروری نیست زیرا شناسه های فعل شخص و شمار را تا ئیین می کنند یا در زبان فارسی برای مودبانه و محترمانه صحبت کردن از ضمیر و شناسه ی دوم شخص جمع استفاده می کنیم و یا از افعال محترمانه استفاده می کنیم ...

اما کره ای چگونه است؟

 در زبان کره ای شخص و شمار اهمیتی ندارد بلکه انچه مورد اهمیت است نشانه هایی است که پایان فعل یا اسم قرار می گیرند این نشانه ها سطوح صحبت را مشخص می کند و با استفاده از سطوح صحبت و سوالی یا پرسشی بودن آن می توان فهمید که منظور چه ضمیری است  اما این بدین معنا نیست که در زبان کره ای ضمیر وجود ندارد بلکه ضمیر در زبان کره ای مانند هر زبان دیگری وجود دارد اما کاربرد و استفاده ی ان بیشتر جنبه ی تاکید دارد .

در زبان کره ای دو جور سطح صحبت وجود دارد:

 1. رسمی = زبان نوشتار است در گفتار هم در حالت صحبت کردن رسمی کاربرد دارد

 2. غیر رسمی = زبان گفتار و گفتگو است.

 هر یک از سطح های صحبت (رسمی یا غیر رسمی) شامل دو بخش مودبانه و غیر مودبانه هستند. بخش های مودبانه حالت ادب و صحبت با بزرگتر هاست یا کسی که نمی شناسیم و بخش غیر مودبانه یا دوستانه حالت معمولی در گفتار و نوشتار است و خالی از ادب.

تصمیم گرفتم اموزش دستور زبان کره ای رو توی وبلاگ قرار بدم..اما اموزش الفبای کره ای رو میتونید از سایتای دیگه یاد بگیرید..

من زبان کره ای رو با خوندن کتاب یاد گرفتم اما برای گذاشتن گرامر کامل تو وبلاگم از وبلاگ اولین وبلاگ اموزش دستور زبان کره ای کمک گرفتم چون به نظرم از همه ی وبلاگ های اموزش زبان کره ای کامل تر بود..

دستور زبان کره ای تو مکالمه خیلی به درد میخوره به خاطر همین تاکید من بیشتر رو دستور زبانه..میتونید بعد از یادگیری الفبا و گرامر دایره لغات خودتون رو از روش های مختلف حتی گوگل ترنزلیت بالا ببرید..

از استاد کوچولو هم تشکر میکنم به خاطر وبلاگ کامل و جامعی که ایجاد کردند...

این نماد این دانشگاه است..(دانشگاه کریا)( 고려대학교)