پادشاه آن وون (531 م-545 میلادی) بیست و سومین پادشاه گوگوریو بود. گوگوریو شمالیترین امپراتوری از میان سه امپراتوری کره بود. او برادر کوچک پادشاه آن جانگ بیست و دومین پادشاه گوگوریو بود. او در سال 531 پس از مرگ برادرش به قدرت رسید و بعد از 15 سال حکومت در سال 545 میلادی مرد.





پادشاه یانگ وون (۵۴۵ میلادی تا ۵۵۹ میلادی) بیست و چهارمین پادشاه گوگوریو شمالیترین امپراتوری از میان سه امپراتوری کره بود.

او پسر بزرگ بیست و سومین امپراتور گوگوریو پادشاه آن وون بود.

پادشاه آنجانگ (519 میلادی تا 531 میلادی) بیست و دومین پادشاه گوگوریو شمالیترین امپراتوری از سه امپراتوری کره بود.آنجانگ پسر بزرگ بیست و یکمین امپراتور گوگوریو پادشاه مونجامیونگ بود. او در سال 519 میلادی پس از مرگ پدرش به تخت رسید و مراسمی برای او در کوهستان بونگی برگزار کرد و خاکستر او را به محل دفن جومونگ موسس امپراتوری گوگوریو برد و خاکستر او را با نام مونجامیونگ اهدا نمود.پادشاه آنجانگ در سال 531 میلادی در حالیکه هیچ پسری نداشت فوت کرد و تاج و تخت به برادر کوچکترش آن وون داده شد.

پادشاه مونجامیونگ (491 م تا 519 م) بیست و یکمین پادشاه گوگوریو شمالیترین امپراتوری از میان سه امپراتوری بود.پادشاه یانگ سو بیستمین پادشاه گوگوریو تک پسرش گوچودائه گاجودا را به عنوان ولیعهد معرفی کرد اما طولی نگذشت که او مرد در حالیکه یانگسو دیگر پسری نداشت در این زمان بود که مونجامیئونگ نوهٔ یانگسو به عنوان ولیعهد انتخاب شد اما مونجامیئونگ فقط 4 سال داشت که این عنوان را به دست آورد و همین باعث هرج و مرج در قصر گوگوریو می شد که اگر پادشاه یانگسو بمیرد یک بچه امپراتور خواهد شد به همین دلیل پادشاه یانگ سو هیچ وقت به مناطق جنگی نمی رفت و از نبرد خودداری می کرد تا این که او در سال 491 میلادی مرد و مونجامیئونگ به تخت نشست.در سال 519 میلادی او به دلایل نامعلومی مرد اما در کتابچه سنگی سامگوک ساگی آمده است او در جنگ با باکجه کشته شده است.

بيستمين امپراتور گوگوريو در سال 394 متولد شد و فرزند ارشد امپراتور گوآنگ گائتو بزرگ بود. او در 408 ميلادي وليعهد شد ، و بعد از مرگ پدرش در سال 413 ، در سن 19 سالگي به تخت نشست. نام او به معنی "زندگی طولانی است." در ابتدا ، يانگ سو خيلی از تلاش های خود را نسبت به ثبات در يک پادشاهی بزرگ اختصاص داد که ، در نتيجه مستقيم فتوحات پدرش را تجربه کرده بود. يانگ سو يک مقبره با شکوه را برای پدر ، ساخته بود. در سال 427 ، او پايتخت را از جي آن به پيونگ يانگ انتقال داد

پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ (۴۱۳-۳۹۱ میلادی)، نوزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.
نام کامل بعد از مرگ او بطور کلی به معنی "پادشاه بزرگ، گسترش دهنده خاک کشور، دفن شده در Gukgangsang" می باشد. و در بعضی از مواقع نیز به صورت اختصار Hotaewang یا Taewang (پادشاه بزرگ) نامیده می شد. او Yeongnak رو به عنوان نام era خود انتخاب کرد و در طول دوران حکومتش به عنوان پادشاه بزرگ Yeongnak نامیده می شد.
در دوران حکومت گائتو بزرگ، گوگوریوبار دیگر قدرت اصلی شرق آسیا شد، و از وضعیتی همانند، وضعیت قرن دوم میلادی برخوردار شد. در هنگام مرگ پادشاه گائتو بزرگ در سن 39 سالگی و در سال 413 میلادی، گوگوریوکنترل تمام سرزمینهای بین رودخانه های هان و آمور را در دست داشت(دو سوم کره ای مدرن، منچوری ، قسمت هایی از استان ساحلی روسیه و مغولستان داخلی)
همینطور، سیلا به گوگوریودر سال 399 میلادی، به خاطر حمله باکجه به گوگوریوتسلیم شد.
گائتو بزرگ پایتخت باکجه رو که در حال حاضر سئول می باشد تصرف کرد و باکجه را خراج گزار گوگوریوکرد.
تحت حکومت گوگوریو، سه امپراطوری کره به صورت واقعی یک پارچه شد.

پادشاه گگوگ یانگ، پسر شانزدهمين فرمانروا، پادشاه گگوگوون، بود که توسط فرمانروای باکجه، پادشاه Geunchogo، کشته شد. او، همچنین برادر هفدهمین فرمانروا،پادشاه سوسوریم، و پدر نوزدهمین فرمانروا، پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ، بود.
گگوگ یانگ، بعد از مرگ پادشاه سوسوریم که پسری نداشت به سلطنت رسيد.
2. حکومت
در دومین سال حکومت پادشاه گگوگ یانگ، او ۴۰٫۰۰۰ سرباز برای حمله به ایالت یوان چین در شبه جزیره Liaodon اعزام کرد. ارتش گوگوریو، Liaodon و Xuantu را تصرف کرد و ۱۰٫۰۰۰ زندانی گرفت. در همان زمستان، یوان در یک ضد حمله هر دو ایالتش را باز پس گرفت.
در سال ۳۸۶ میلادی پرنس Go Dam-deok، فرمانروای بعدی پادشاه گوآنگ گائتو بزرگ، به عنوان وارث تاج و تخت تعیین شد.
گوگوریودر سال ۳۸۶ میلادی به امپراطوری جنوبی کره، باکجه، حمله کرد. در سال های ۳۸۹ و ۳۹۰ میلادی این حمله ها رو تکرار کرد. در بهار سال ۳۹۱ میلادی، گوگوریویک معاهده دوستی با فرمانروای سیلا،یکی دیگر از سه امپراطوری کره، پادشاه Naemul، امضاء کرد، و پسر خواهر پادشاه Naemul ٫ Kim Sil-seong را به عنوان گروگان پذیرفت.
3مرگ و جانشین
او به پذیرش تفکرات کنفسیوسمی و مذهب بودا کمک کرد، یک معبد ملی ساخت و معبد اجدادی را بازسازی نمود.
پادشاه گگوگ یانگ در هشتمین سال سلطنتش در پنجمین ماه قمری از سال ۳۹۱ میلادی در گذشت. پس از مرگ، به او نام گگوگ یانگ داده شد

او پسر پادشاه گگوگوون بود.
سوسوریم در سال ۳۵۵ ميلادی وليعهد شد و پس از مرگ پدرش ، پادشاه گگوگوون ، که در حمله پادشاه باکجی،Geunchogo، به قلعه پيونگ يانگ کشته شد، به سلطنت رسيد.
او با فکر باز و صحيح توانست تا قدرت مرکزی در گوگوريو را، بوسیله تاسیس نهادهای مذهبی جهت برتری يافتن بر فرقه بازی طوايف ، تقويت کند. دز سال ۳۷۲ ميلادی، او تمام راهبان بوداي که از "former Qin" امده بودن را پذيرفت و معابدی را برای اقامت انها ساخت.
همچنين در سال ۳۷۲ ميلادی، او موسسات کنفیوسیوسیTaehak را برای اموزش فرزندان اشراف تاسيس نمود.
در سال ۳۷۳ ميلادی او، مجموعه ای از قوانين که را منتشر کرد، و به طور مرکزی قوانينی جهت ادارات گمرک منطقه ای وضع کرد و آنها را به عنوان قانون اساسی ملی، اجرا نمود.
پادشاه سوسوریم در سالهای ۳۷۴، ۳۷۵ و ۳۷۶ ميلادی به امپراطوری باکجی در جنوب حمله کرد، و در سال ۳۷۸ ميلادی از طرف شمال توسط " Khitan " مورد حمله قرار گرفت.
او در سوسوريم دفن شده است.

پادشاه گگوگوون (۳۷۱-۳۳۱ میلادی)، شانزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی ترین در میان سه امپراطوری کره ، بود. او پسر پادشاه میچئون و بانو Ju بود. گگوگوون در سال ۳۱۴ ميلادی وليعهد شد و پس از مرگ پدرش به سلطنت رسيد. در متون تاريخی چينی Suishu از او با نام امپراطور (Soyeol (Soyeol-j) ياد شده است. اما مشخص شد که اين يک اشتباه نسخه برداری از کتاب قديمی Weishu بوده، برای اينکه در همان زمان، Tuoba Yihuai، امپراطور lie از Dai State بود.
او در زمانی به سلطنت رسيد که امپراطوری بسيار ضعيف شده بود، و حکومت سستی داشت. او به يکی از ايالتهای Xianbei به نام Former Yan باج داد، بعد از اينکه آنها در سال ۳۴۲ ميلادی به پايتخت حمله کردند و ملکه وصيغه های سلطنتی را به اسارت بردند، و برای اينکه جسد پادشاه میچئون را بازگرداند.
پايتخت به طور موقت به پيونگ يانگ، که در حال حاضر پايتخت کره شمالی است، منتقل گرديد. در واکنش به گسترش امپراطوری جنوبی کره، باکجه، گگوگوون يک حمله ناموفق را در سال ۳۶۹ ميلادی رهبری کرد. پادشاه باکجه ، Geunchogo ، در سال ۳۷۱ ميلادی به گوگوريو حمله کرد و پسرGeungusu ،Geunchogo گگوگوون را در ميدان جنگ و در قلعه پيونگ يانگ کشت. او در گگوگوون دفن شده است.

این رج روی تپه های نامسان قرار گرفته.در زبان کره ای نام یعنی جنوب و سان یعنی کوهستان





















 

گو مسئو دانگون (یون تابال) فرمانروای جولبون یا باک بویو بود او در سال 61 قبل از میلاد به عنوان فرمانروای جولبون انتخاب شد او به تنهایی فرمانده قبیله گیرو بود و بر قبایل دیگر جولبون حکومت می کرد او روابط نسبتا خوبی با دانگ بویو و پادشاه آن داشت او چندین سال به خوبی جولبون را اداره کرد اما ناگهان با شورش سران 4 قبیله دیگر به رهبری رییس قبیله بیرو سونگ یانگ رو برو شد و برای جلوگیری از انحطاط جولبون خود از ریاست کنار کشید اما به طور مخفیانه به آموزش نیرو پرداخت تا روزی انتقام گیرد در سال 40 قبل از میلاد جومونگ شاهزادهٔ دانگ بویو برای تاسیس گوگوریو به جولبون آمد و با کمک گو مسئو دانگون سونگ یانگ را تسلیم کرد جولبون را یکپارچه ساخت و گو مسئو دانگون به عنوان یکی از درباریان به گوگوریو کمک کرد.